[Nie plecak]

mpower5 wygląda to tak,że jeśli nie dotrzymasz do 15 tego roku to kasę musisz oddać.I to co najciekawsze kasę dostałeś netto do ręki a oddasz brutto.Jedyny twój ratunek żeby jej nie oddawać przed 15- tym rokiem to przejście rentę.

0114-KDIP3-3.4011.497.2017.1.JM | Interpretacja indywidualna
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, 4 grudnia 2017 r.
W zakresie skutków podatkowych zwrotu pomocy finansowej przyznanej na zakup lokalu mieszkalnego.
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 2 listopada 2017 r. (data wpływu 10 listopada 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zwrotu pomocy finansowej przyznanej na zakup lokalu mieszkalnego – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 10 listopada 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zwrotu pomocy finansowej przyznanej na zakup lokalu mieszkalnego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.
Z dniem 1 marca 2012 r. Wnioskodawca został przyjęty do służby więziennej na okres służby przygotowawczej. Następnie w dniu 1 marca 2014 r. został mianowany do służby stałej. W dniu 20 listopada 2015 r. Wnioskodawca złożył do Dyrektora Aresztu Śledczego (jednostka w której Wnioskodawca pełni służbę) wniosek o przyznanie pomocy finansowej na uzyskanie lokalu mieszkalnego lub domu. Po rozpatrzeniu wniosku Dyrektor Aresztu Śledczego z dnia 19 września 2016 r. przyznał Wnioskodawcy pomoc na uzyskanie lokalu mieszkalnego lub domu w kwocie 50.787,50 zł (pięćdziesiąt tysięcy siedemset osiemdziesiąt siedem i 50/100 złotych). Pomoc ta została Wnioskodawcy wypłacona, jednakże od tej wypłaty Areszt Śledczy pobrał jako płatnik zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych, a Wnioskodawca uwzględnił przychód brutto z tego tytułu (tj. 50.787,50 zł) w rozliczeniu rocznym podatku dochodowego od osób fizycznych za rok 2016, jako przychód ze stosunku służbowego. W związku ze zgłoszeniem przez Wnioskodawcę pisemnego wystąpienia ze służby Dyrektor Aresztu Śledczego decyzją personalną z dnia 13 września 2017 r. zwolnił Wnioskodawcę z dniem 31 października 2017 r. ze służby więziennej. Następnie w dniu 25 października 2017 r. decyzją Dyrektor Aresztu Śledczego nakazał Wnioskodawcy zwrot w terminie 14 dni od otrzymania decyzji otrzymanej pomocy finansowej w kwocie brutto, powiększonej o ustawową waloryzację (łączna kwota do zwrotu to 51.447,74 zł).
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.
Czy w razie dokonania przez Wnioskodawcę zwrotu całej kwoty wskazanej w decyzji Dyrektora Aresztu Śledczego z dnia 25 października 2017 r. będzie uprawniony do uwzględnienia przy obliczaniu podstawy obliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych za rok 2017 kwoty zwróconej pomocy mieszkaniowej, w części odpowiadającej kwocie uprzednio przyznanej pomocy finansowej brutto, tj. kwoty 50.787,50 zł (pięćdziesiąt tysięcy siedemset osiemdziesiąt siedem i 50/100 zł), która to kwota winna obniżyć podstawę obliczenia podatku?
Zdaniem Wnioskodawcy, będzie On uprawniony do uwzględnienia przy obliczaniu podstawy obliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych za rok 2017 kwoty zwróconej pomocy mieszkaniowej, w części odpowiadającej kwocie uprzednio przyznanej pomocy finansowej brutto, tj. kwoty 50.787,50 zł (pięćdziesiąt tysięcy siedemset osiemdziesiąt siedem i 50/100 zł), która to kwota winna obniżyć podstawę obliczenia podatku.
Prezentowane stanowisko Wnioskodawca opiera na tym, że zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.) podstawę obliczenia podatku, stanowi (co do zasady) dochód po odliczeniu kwot dokonanych w roku podatkowym zwrotów nienależnie pobranych świadczeń, które uprzednio zwiększyły dochód podlegający opodatkowaniu, w kwotach uwzględniających pobrany podatek dochodowy, jeżeli zwroty te nie zostały potrącone przez płatnika. Taka właśnie sytuacja występuje w przedstawionym stanie faktycznym, bowiem przyznana i wypłacona Wnioskodawcy uprzednio pomoc mieszkaniowa zwiększyła Jego dochód podlegający opodatkowaniu osiągnięty w 2016 r.
Obecnie Wnioskodawca jest zobowiązany zwrócić otrzymaną pomoc w kwocie brutto, na podstawie art. 186 ust. 1 ustawy z dnia 9 kwietnia 2010 r. o służbie więziennej (Dz. U. z 2017 r., poz. 631, z późn. zm.), który stanowi, że pomoc finansowa podlega zwrotowi w przypadku zwolnienia funkcjonariusza ze służby przed upływem 15 lat służby w służbie więziennej, z wyjątkiem funkcjonariusza, który przed upływem tego okresu nabył prawo do renty inwalidzkiej służby więziennej.
Analogiczne stanowisko zajął Minister Finansów w interpretacji indywidualnej z dnia 7 września 2012 r. DD3/033/17/KDJ/12/PK-268 (wydruk w załączeniu).
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.
Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.
Na podstawie art. 11 ust. 1 przywołanej ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.
Stosownie do art. 12 ust. 1 cyt. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.
Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że decyzją Nr 11/S/16 z dnia 19 września 2016 r. Dyrektor Aresztu Śledczego przyznał Wnioskodawcy pomoc na uzyskanie lokalu mieszkalnego lub domu w kwocie 50.787,50 zł. W związku ze zgłoszeniem przez Wnioskodawcę pisemnego wystąpienia ze służby Dyrektor Aresztu Śledczego w dniu 25 października 2017 r. nakazał Wnioskodawcy zwrot w terminie 14 dni od otrzymania decyzji otrzymanej pomocy finansowej w kwocie brutto, powiększonej o ustawową waloryzację (łączna kwota do zwrotu to 51.447,74 zł).
Szczegółowe rozwiązania dotyczące przedmiotowej pomocy finansowej przyznawanej funkcjonariuszom Służby Więziennej określa art. 184 ustawy z dnia 9 kwietnia 2010 r. o Służbie Więziennej (Dz. U. z 2017 r., poz. 631, 1321) oraz rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 29 lipca 2010 r. w sprawie pomocy finansowej na uzyskanie lokalu mieszkalnego funkcjonariuszowi Służby Więziennej (Dz. U. Nr 147, poz. 986).
Stosownie do postanowień art. 184 ust. 1 ustawy o Służbie Więziennej, funkcjonariuszowi w służbie stałej, który spełnia warunki do przydziału lokalu mieszkalnego, a który lokalu tego nie otrzymał na podstawie decyzji administracyjnej o przydziale, przysługuje pomoc finansowa na uzyskanie lokalu mieszkalnego w spółdzielni mieszkaniowej albo domu jednorodzinnego lub lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość, położonych w miejscowości pełnienia służby lub miejscowości pobliskiej.
Na podstawie art. 186 ust. 1 ustawy o Służbie Więziennej, pomoc finansowa podlega zwrotowi w przypadku zwolnienia funkcjonariusza ze służby przed upływem 15 lat służby w Służbie Więziennej, z wyjątkiem funkcjonariusza, który przed upływem tego okresu nabył prawo do renty inwalidzkiej Służby Więziennej.
Z powyższego wynika, że pomoc finansowa na uzyskanie lokalu mieszkalnego otrzymywana przez funkcjonariuszy Służby Więziennej, z zasady jest bezzwrotna. Konieczność zwrotu występuje wyłącznie w przypadku, gdy funkcjonariusz Służby Więziennej zostanie zwolniony ze służby przed upływem 15 lat tej służby, z wyłączeniem funkcjonariuszy, którzy przed upływem tego okresu nabyli prawo do renty inwalidzkiej Służby Więziennej.
Do ustalenia kwoty pomocy finansowej podlegającej zwrotowi przyjmuje się kwotę przyznanego świadczenia waloryzowanego corocznie o średnioroczny wskaźnik wzrostu cen towarów i usług konsumpcyjnych, ustalony w ustawie budżetowej, w przypadku gdy obowiązek zwrotu powstał w latach następujących po roku przyznania pomocy finansowej. Na pisemny wniosek funkcjonariusza zwrot pomocy finansowej może nastąpić w ratach (art. 186 ust. 2 i 3 ustawy o Służbie Więziennej).
W związku z powyższym, należy wskazać, że konsekwencją otrzymania przez funkcjonariusza pomocy finansowej jest powstanie po jego stronie przychodu ze stosunku służbowego, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
W przypadku natomiast, gdy zajdzie okoliczność powodująca obowiązek zwrotu otrzymanej uprzednio pomocy finansowej należy zwrócić uwagę na postanowienia art. 26 ust. 1 pkt 5 ww. ustawy. Zgodnie z tym przepisem, podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c, art. 30e i art. 30f, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e i 6 lub art. 24b ust. 1 i 2 lub art. 25, po odliczeniu kwot dokonanych w roku podatkowym zwrotów nienależnie pobranych świadczeń, które uprzednio zwiększyły dochód podlegający opodatkowaniu, w kwotach uwzględniających pobrany podatek dochodowy, jeżeli zwroty te nie zostały potrącone przez płatnika.
Przepis ten zatem stanowi postawę prawną odliczenia od dochodu dokonanych w roku podatkowym zwrotów nienależnie pobranych świadczeń, które uprzednio zwiększyły dochód podlegający opodatkowaniu, w kwotach uwzględniających pobrany podatek dochodowy, jeżeli zwroty te nie zostały potrącone przez płatnika.
Dokonanie zwrotu pomocy finansowej można uznać za zwrot nienależnie pobranego świadczenia, którego „nienależność” jest spowodowana niespełnieniem warunku dotyczącego stażu w Służbie Więziennej. Jednakże odliczeniu na podstawie tej regulacji podlegać będzie wyłącznie równowartość otrzymanej kwoty pomocy finansowej (łącznie z podatkiem), tj. bez kwot waloryzacji, o których mowa w art. 186 ust. 2 ustawy o Służbie Więziennej. W przypadku, gdyby kwota dokonanego w roku podatkowym zwrotu nienależnie pobranego świadczenia przekroczyła kwotę dochodu, nadwyżka może być odliczona od dochodu uzyskanego w najbliższych kolejno po sobie następujących 5 latach podatkowych (art. 26 ust. 7h ustawy).
Stanowisko Wnioskodawcy jest więc prawidłowe.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywiste stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywało się będzie ze stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. W ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego organ nie przeprowadza postępowania dowodowego, lecz opiera się jedynie na stanie faktycznym przedstawionym we wniosku. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.
Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
   
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.