W stolicy Podkarpacia dzięki inicjatywie Zarządu Okręgowego NSZZF i PW w Rzeszowie otwarto Izbę Pamięci. Zamek – rezydencja Lubomirskich został zamieniony na budynek sądu i więzienie przez zaborców austriackich na początku XIX wieku. W latach 1903-1905 dokonano niemal całkowitej rozbiórki starego, zniszczonego obiektu i wybudowano obecnie zachowany budynek. W okresie okupacji niemieckiej, w latach 1939-1944 osadzano tam działaczy społecznych i niepodległościowych. Trafiali tam między innymi przedstawiciele inteligencji oraz patriotycznie nastawiona młodzież. Stamtąd wysyłano więźniów politycznych do obozów koncentracyjnych, obozów pracy, albo wprost na egzekucje.

Po wkroczeniu do Rzeszowa armii sowieckiej więzienie po bardzo krótkim okresie czasu zapełniło się ponownie więźniami politycznymi. W latach 1944-1956 wykonano na Rzeszowszczyźnie ponad 400 wyroków śmierci. W majestacie komunistycznego prawa w murach więzienia rzeszowskiego Zamku życie straciło wielu żołnierzy niepodległościowego podziemia. Byli mordowani tak zwanym strzałem katyńskim, albo wieszano Ich na rozkładanej drewnianej szubienicy. Miejsce pochówku większości do dziś pozostaje nieznane.

Dzięki pomocy miejscowego Oddziału IPN oraz wsparciu Sądu Okręgowego w Rzeszowie, w miejscu przeprowadzanych egzekucji otwarto Izbę Pamięci. Już teraz jest ona licznie odwiedzana, odbywają się w niej także lekcje historii.

Rzecznik prasowy

   ZO NSZZF i PW w Rzeszowie

/-/ kpt. dr Dariusz Fudali